Onze weg…
Niemand wordt op een dag wakker en zegt ik wil een medium, een healer, of een spiritual teacher zijn.
Velen van ons worstelen jaren met angsten, depressie en het gevoel dat we gek aan het worden zijn… Totdat we erachter komen dat we medium, healer of spiritual teacher zijn, en dat we dingen kunnen voelen en zien die verder gaan dan onze 5 zintuigen.
Dan is er een periode van ontkenning, net zolang totdat we het lijden niet langer meer kunnen verdragen en besluiten er iets mee te gaan doen.
Dan vinden we cursussen, en investeren we duizenden euro’s in, coaching, workshops, boeken, reizen, hotels etc. omdat we willen uitvinden wat onze gaven zijn en willen leren hoe we anderen daar goed mee kunnen helpen. Maar ook om het ultieme verlangen van onze ziel om zichzelf te laten zien en uit te drukken, daarin tegemoet te kunnen komen.
Het is een goddelijke roeping, een ‘calling’, (zoals ik altijd zeg; is het als één karretje op één rails, en dat karretje dendert maar door, het is niet te stoppen). Als we het zouden stoppen of negeren dan merken we gelijk de consequenties daarvan. Dan verkrampt alles zich, dan zullen we onherroepelijk steeds meer lichamelijke en/of geestelijke klachten ondervinden.
Dan als we uiteindelijk, na vele jaren, steeds meer gaan accepteren dat we medium, healer of spiritual teacher zijn, en we steeds meer ‘uit de kast komen’ en besluiten om mensen daarmee te gaan helpen, dan krijgen we nog te maken met onze omgeving, die ons belachelijk maakt, uitlacht, in de steek laat, niet begrijpt. En dat terwijl wij alleen maar ons goddelijke doel volgen.
En als we dan geld vragen voor onze diensten, dan vinden mensen dat we ons zouden moeten schamen.
We hebben een hoog niveau van liefde, compassie, genade, integriteit en meelevendheid nodig om ontmoetingen met mensen en de maatschappij goed te kunnen doorkruizen, en ons prachtige werk te kunnen doen.
Elke ontmoeting met mensen en de maatschappij, betekent telkens weer dat onze trilling weer omlaag gaat. Iets wat van ons dan weer veel tijd, energie, healing, rust, stilte en alleen zijn vraagt, om die trilling weer omhoog te brengen. Ook wij kunnen nog niet door alles heen onze trilling hoog houden…
Niets van dit alles is gemakkelijk. En toch willen we het op geen enkele andere manier, of liever gezegd kan het op geen enkele andere manier. Want er ìs er geen andere weg voor ons dan deze… want dat ene karretje op die ene rails dendert door… onze ziel wil zichzelf steeds meer en steeds verder herinneren. Daarin zijn we de voorlopers en de wegwijzers van alle andere mensen en van de hele maatschappij, de hele wereld, die weldra zullen volgen. Maar dat is iets wat zij nog niet kunnen zien, noch kunnen begrijpen… en dat kunnen we ze ook niet kwalijk nemen, want zij hebben niet ervaren wat wij allemaal ervaren hebben, op onze weg hiernaartoe…
Met dank aan, geïnspireerd op, en vanuit een vrije vertaling van, een stuk geschreven door mijn zeer gewaardeerde vriend Savonn Champelle uit Los Angeles.